CHAMIEC J.[óezf] S.[zczepan] - Książka sonetów, Paryż 1873
Opis
CHAMIEC J.[óezf] S.[zczepan]. Książka sonetów. Paryż 1873. Drukarnia D. Jouaust. str. [8], 168, [1]; 15cm.
Oprawa miękka oryginalna. Stan dobry-, pęknięcia na grzbiecie, poluzowany blok.
Chamiec Józef Szczepan (1842-1915) - poeta. ur. na Wołyniu, w powiecie łuckim, w majątku Hraniach. Szkołę średnią ukończył w Równem. W r. 1861 rozpoczął studia na wydz. prawniczym w Uniwersytecie Kijowskim. Po wybuchu powstania 1863 r. udał się do Galicji i zaciągnął się do partii Wojciecha Komorowskiego, który ze swoim oddziałem przekroczył granicę, Po krótkich utarczkach z kozakami Komorowski zajął Poryck. Na wieść jednak o zbliżających się większych siłach nieprzyjacielskich wycofał się za kordon do wsi Samowoli, gdzie oddział został otoczony przez żołnierzy austriackich. Ch. z wieloma innymi towarzyszami został uwięziony w Brodach, a następnie skazany na internowanie w Ołomuńcu. Podczas przewożenia zbiegł i ukrył się. Później dotarł do Lwowa, gdzie znalazł życzliwe przyjęcie w domu Kornela Ujejskiego. Po upadku powstania wyjechał do Heidelberga i tam, zarabiając na utrzymanie lekcjami, uzupełniał swoje studia prawnicze. W tym okresie zawarł znajomość z przebywającym tam Adamem Asnykiem, Władysławem Olendzkim i M. [s. 260] E. Trepka, z którymi w serdecznych stosunkach pozostał nadal. W r. 1865 udał się do Paryża, gdzie zatrzymał się w domu ciotki swojej Anny z Hańskich Mniszchowej, która ułatwiła mu nawiązanie stosunków we francuskim świecie literacko-artystycznym. Z czasem kupił domek w Autevil, ożenił się z p. Bellaire Lorraine de Miracourt i poświęcił się twórczości literackiej, która go pociągała od najwcześniejszej młodości. Utwory jego, pozbawione wybitnych cech oryginalnych, odznaczają się ładną i subtelną formą, są pełne głębokiego liryzmu i uczucia patriotycznego. (źródło: kresy.pl)
Nieczęste